Sommige planten zijn dol op asfalt en steenslag, vooral op kleine weggetjes.Dat is het geval met Straatwolfsmelk (Euphorbia maculata). Hij kruipt op zijn buik over het berijdbare weggedeelte met een massa kleine stengeltjes.
Je kan wel denken dat alle Wolfsmelken op elkaar lijken maar in feite is dit geslacht erg gevarieerd met sterk van elkaar verschillende planten die soms nauwelijks als Wolfsmelk te herkennen zijn. In Frankrijk zijn er maar twee groepen: de geelgroene met meestal een opgaande groeivorm, en de groenrode die zich uitspreiden. Straatwolfsmelk behoort tot de laatste groep.
De blaadjes zijn soms rood gevlekt, maar niet altijd. De vruchtjes zijn echt Wolfsmelkachtig, kleine hangende bolletjes. Bij de Straatwolfsmelk zijn ze bedekt met witte zijdeachtige haren.
Het lijkt erop dat er witte bloempjes zijn, maar nee, wat te zien is zijn witte aanhangsels aan klieren. De groenige bloempjes bevinden zich binnenin deze klieren en zijn nauwelijks te zien.
Straatwolfsmelk is geintroduceerd vanuit Noordamerika en nu is hij overal in de Périgord te vinden.