Kerrieplant

Met de hoge temperaturen van november en december zijn veel planten een tweede bloei begonnen. Zo ook dit kleine struikje, de Kerrieplant (Helichrysum stoechas). Het vertoont een paar gele bloemhoofdjes. De rest van de plant is grijsachtig want stengels en bladen zijn bedekt met korte zijdeachtige haren.

Het is een mediterraan gewasje en het houdt van veel zon en droogte, dus in de Dordogne groeit het alleen op warme zuidhellingen op kalkgrond.

De verdroogde bloemhoofdjes van de zomer zijn nog zichtbaar. Bij het wrijven van een bloem tussen de handen komt een keukenlucht vrij. Ja, de Kerrieplant ruikt naar kerrie.

Gaat een nachtvorstje de late bloei stoppen?

Koningskaars

Een soort kool, met die grote rommelige bladeren?

Nee, het is de winterrozet van een Toorts, de Koningskaars (Verbascum thapsus). De bladeren zijn trouwens volstrekt oneetbaar, ze zijn bedekt met haren.

Een uitvergroting van twee vierkante centimeter bladoppervlak. De bollen zijn dauwdruppels, en te zien zijn ook de fijne bladnerven en stervormig vertakte haren.

Een rozet op de grond. Deze morgen waren de bladen bedekt met rijp en bevroren dauw; misschien helpen de sterharen de plant zich te beschermen tegen vorst.

En dit komt er tevoorschijn uit de rozet als het zomer wordt. De bloeistengel van de koningskaars kan meer dan een meter hoog worden.

Er komen veel gele bloemen aan. De plant bloeit niet ordelijk van beneden naar boven of omgekeerd, maar begint ergens midden op de bloeistengel, of soms op meer plaatsen tegelijk.