Welkom bij Plantenwandeling !

De flora van de Périgord in het zuid-westen van Frankrijk is rijk en gevarieerd net zoals zijn landschappen. Dat nodigt uit tot allerlei plantaardige ontmoetingen, zoals u kunt zien in dit blog. U vindt hier de portretten van een honderdtal wilde planten die hier groeien. Met de seizoenen mee worden nieuwe soorten toegevoegd.

Corine, botanicus en fotograaf, organiseert voor u wandelingen en andere activiteiten in de natuur rondom flora en vegetatie van de Périgord. Wilt u meer weten? Kijk op www.baladebotanique.fr.

Veel plezier !


N.B.
Met ingang van juni 2020 stopt de nederlandstalige versie van dit blog. De franstalige en engelstalige versies gaan gewoon verder. U kunt ze HIER en HIER vinden.



20 juli 2017

Kluwenklokje





Het Kluwenklokje (Campanula glomerata) groeit aan bosranden en in de bermen van wegen en paden. Hier is hij een beetje verstopt in de vegetatie langs een wandelpad; de Wilde marjolein met zijn roze bloemhoofdjes valt meer op.






De kleine diepblauwe klokjes zijn gegroepeerd  in hoofdjes langs en aan het eind van de stengel. Het Kluwenklokje begint te bloeien in juli en in augustus is het alweer over; het is een echte zomerplant.





Soms heeft een bloemhoofdje maar een paar bloemen, bij grotere exemplaren is het vaak beter voorzien.








De bladeren zijn langwerpig, hartvormig aan de basis en stengelomvattend.









19 juli 2017

Gevleugeld hertshooi


Het Gevleugeld hertshooi (Hypericum tetrapterum) bloeit uitbundig dit jaar. Hij kan bijna een meter hoog worden en hij groeit op moerassige of op z'n minst vochtige plekken.









De stengels zijn vierkantig met duidelijk geribde zijden. Er zijn veel bladeren, zittend en kruisgewijs tegenoverstaand, en bij bijna elk paar bladeren komen wel bloemen tevoorschijn.







Op de bladeren zijn kleine doorzichtige puntjes te zien, en soms ook zwarte puntjes. Net zichtbaar met het blote oog, met een loep is makkelijker. De zwarte puntjes zijn klieren , kenmerkend voor Hypericums. Het Gevleugeld hertshooi heeft er niet veel vergeleken met andere soorten hertshooi.





De bloemen zijn kleine sterren, vijf heldergele kroonblaadjes met een bos meeldraden die alle kanten uitgaat.








18 juli 2017

Klein glidkruid


Niet ver van de weg die een wat moerassige en venige zône doorkruist groeit het Klein glidkruid (Scutellaria minor). Deze heeft water en zure grond nodig en hier zijn allebei aanwezig. In de Périgord is dit soort habitat niet erg algemeen, maar in de open gedeelten van het bosgebied de Bessède komt het wel voor. De flora is hier bijzonder rijk, en anders dan op het veel drogere Jura- en Maastricht-krijt dat algemeen is in de Périgord.





Op de kelk van de bloemen van Klein glidkruid zit een vreemde bobbel, goed te zien op de foto. De bloemen zijn bleekroze, gestippeld met paarse honingmerken.






7 juli 2017

Brede lathyrus


Vroeg in de morgen zijn er nog dauwdruppels op de roze bloemen van de Brede lathyrus (Lathyrus latifolius). Ze verdwijnen snel als de zon meer kracht krijgt.







De plant gaat lang door met bloeien, zelfs in een hete zomer. De Brede lathyrus is  een vaste plant en hij is de grootste lathyrus die hier voorkomt, hij kan twee meter lang worden. Dat is niet direct te zien: met zijn ranken zou hij in omringende struiken en planten kunnen klimmen, maar meestal blijft hij dicht bij de grond.






Lathyrussen hebben meestal bladeren die bestaan uit twee langwerpige blaadjes met daartussen een al dan niet vertakte rank (maar er zijn uitzonderingen). De takken zijn vaak gevleugeld, met aan weerszijden een afgeplatte strook.

Brede lathyrus heeft een voorkeur voor randen, van velden, wegen en bossen. Hier groeit hij tussen de varens aan de rand van een kastanjebos. De lange peulen die zich beginnen te ontwikkelen zijn goed te zien.







Hij is een neefje van de Siererwt, een tuinlathyrus, maar in tegenstelling tot deze heeft de Brede lathyrus weinig geur.





2 juli 2017

Wilde cichorei


De grote prijs voor de blauwste bloem gaat hoogstwaarschijnlijk naar de Wilde cichorei (Cichorium intybus).





Op de foto hieronder geeft deze kleur een stevig contrast met het rijpe graan waarmee de plant omringd is. Hij groeit vaak in akkers, maar ook in tuinen, in wegbermen en op verruigde plekken is hij te vinden.







De takken zigzaggen in alle richtingen. Blad is niet meer te zien, dat is verdwenen bij het begin van de bloei.







Wilde cichorei is een zusje van de witlof en andijvie uit de tuin. Hij is eetbaar, maar de bladen zijn dermate bitter dat het niet aantrekkelijk is om ze in een salade te verwerken.



Wie de bloemen wil zien moet niet wachten tot het einde van de dag.







Anders loopt hij dikke kans alleen een groene plant te vinden, de bloemen openen zich alleen maar 's morgens en vroeg in de middag.