Brandnetels (Urtica dioica) zijn solide planten. De hele winter zijn ze doorgegaan met groeien en nu zien ze er wat verfomfaaid uit na regen, sneeuw en rijp, maar het is niet erger dan dàt.
Brandnetels houden van stikstof, dus overal waar mensen iets met de bodem gedaan hebben kom je ze tegen, en ook op plekken waar een natuurlijke toevoer van stikstof is. verlaten bouwterreinen, tuinen, vergeten compost-en mesthopen, kapvlakten, aan de oever van een rivier...
Ze prikken maar zijn desondanks mooi om te zien met dat randje rijp.
De Grote brandnetel is tweehuizig, dat wil zeggen dat mannelijke en vrouwelijke bloemen op verschillende planten groeien. Hier een exemplaar met vrouwelijke bloemen die al zaad vormen. Het zaad kan jarenlang overleven in de bodem, dat helpt om te begrijpen waarom de Grote brandnetel bijna overal voorkomt.
Een vlinder, de Kleine Vos (Aglais urticae), legt haar eitjes bij voorkeur op Brandnetels. Een massa kleine rupsjes doet zich tegoed aan blad en bloemen.
Wie komt hier kijken? Hij lijkt klaar voor de aanval maar hij is vegetarier...