Beuken (Fagus sylvaticus) zijn niet algemeen in de Périgord. Vroeger waren er meer maar ze zijn verdwenen. Hier en daar zijn er nog wat te vinden, in een verborgen donkere vallei, of zoals hier, op de steile helling aan de linkeroever van de Dordogne. Hier komt maar zelden de zon.
Veel bomen zijn omgevallen. Het bos wordt niet langer onderhouden, de toegang met grote bosbouwmachines is onmogelijk op de steile helling en de prijs van het hout rechtvaardigt niet het omhakken en weghalen van de stammen. De bomen sterven hier een natuurlijke dood.
Een dode boomstam, waarschijnlijk van een Linde, is in de rivier gevallen, en de bladeren van de Beuk vielen er bovenop. In de Périgord groeien de beuken meestal samen met andere loofbomen als Eiken, Haagbeuken, Kastanjes en soms ook de Linde.
Beuken zijn statige bomen met spectaculaire herfstkleuren. De brons- of koperkleurige bladeren blijven aan de takken tot diep in december.
Alle grote bomen beginnen klein.