Aardbeiganzerik

In bossen op niet te droge plaatsen, op de bodem van een dal of op een helling onder de bomen bloeien kleine witte bloempjes tussen de klimopbladeren.




Ze lijken op bosaardbeibloemen, vandaar hun naam: Aardbeiganzerik (Potentilla sterilis).






Ook de blaadjes lijken op die van de Bosaardbei, misschien zijn ze wat kleiner en ze hebben zijdeachtige haren.




Maar de Aardbeiganzerik maakt geen aardbeien. Jammer dan. Misschien is het genoeg om leuke bloempjes te hebben?

Italiaanse wegedoorn

In een paar weken is de Italiaanse wegedoorn (Rhamnus alaternus) behoorlijk veranderd. Zijn wat sombere winterse verschijning is vervangen door wat voorjaarsvrolijkheid.




De altijdgroene blaadjes die rood aangelopen waren om de nachtvorst het hoofd te bieden zijn nu heldergroen. Natuurlijk, dat deze februarimaand zo warm en zonnig was heeft zeker geholpen.





De Italiaanse wegedoorn groeit op droge kalkgrond, met een uitgesproken voorkeur voor hellingen. Hij is een struik van een paar decimeter tot een paar meter hoog. Zijn lichtgrijze takken met gladde schors hebben alleen aan het eind bladeren.





Hij begint nu al te bloeien, met trossen kleine vijflobbige bloemen zonder kroonblaadjes.





Deze struik is mannelijk, de uitstekende meeldraden met lichtgeel stuifmeel zijn goed te zien.

Dwergkers

Deze Kruisbloemige is een echte camouflagekampioen; ondanks zijn uitbundige bloei is hij moeilijk te vinden tussen de mossen en grasjes die hem omringen.





Soms is hij echt piepklein.





Hij bloeit maar kort, zelfs al bloeit hij overvloedig.





In zijn natuurlijke omgeving, tussen de stenen en rotsen van een droge helling op kalkgrond, verwacht men niet veel planten. En hij is ook zeldzaam.






Om al deze redenen vindt men de Dwergkers (Horningia petraea) niet vaak.






Maar nu bloeit hij al volop in februari, het weer is te mooi om het niet te doen. De Dwergkers heeft een rozetje van diep ingesneden bladeren, vaak rood aangelopen. De bloemen hebben vier kroonblaadjes waartussen al snel de ovale lepelvormige vrucht verschijnt. Alles gaat snel bij de kleine voorjaarskruisbloemigen.

Akkergoudsbloem

In een kleine notenboomgaard, onder de bomen, groeien bloempjes in alle kleuren. Een beetje vroeg dit jaar, maar wat zou dat? Vooral het oranje van de Akkergoudsbloem (Calendula arvensis) springt in het oog.





Hij lijkt erg op zijn grote broer uit de siertuin. Misschien zijn zijn bloemen wat bleker. Maar hij ruikt precies hetzelfde, heeft de zelfde onregelmatig gekromde vruchten, en is net zo plakkerig en beklierd als je hem aanraakt.





In de Dordogne groeit deze soort vooral in het zuiden van het departement, in wijngaarden of soms ook op ander plaatsen waar de grond enigszins bewerkt is. De planten op de foto groeien in een vergelijkbaar milieu maar noordelijker, ergens tussen de rivieren Dordogne en Vézère.




Dag Akkergoudsbloem!