Zandraket

Zandraket (Arabidopsis thaliana) is een kleine eenjarige van de Mosterdfamilie, een nichtje van rapen en roquette. Het is een tenger gewasje.





Het lijkt niet veel, kleine witte bloempjes met elk vier kelk- en kroonblaadjes op een dun stengeltje. De vruchten, hauwen, zijn lang en smal. Er is nauwelijks blad, de bladrozetten aan de voet zijn al verdwenen bij het begin van de bloei.

De Zandraket weet hoe hij zaad moet maken overigens.





Ziehier het gevolg onder gunstige omstandigheden, in een nieuw ingezaaid grasland waar het gras niet echt wilde kiemen. Het veld is nu bedekt met een enorme hoeveelheid Zandraket.





Duizenden kleine plantjes buigen in de wind. Het is heel goed mogelijk dat volgend jaar de toestand geheel anders is. Het gras bedekt misschien het veld, en miljoenen zaden wachten in de grond een beter jaar af.





Maar nu gaat alles goed voor de Zandraket.

Haagbeukebloesem

De Haagbeuken (Carpinus betulus) staan in bloei!






Hier een twijg met een paar mannelijke katjes. De vrouwelijke zijn kleiner, er is er eentje te zien midden op de foto.





Een vrouwelijk katje met een paar bloemen, alleen de rode stampers en een paar groene schubben zijn te zien.

Kerspruim

Maartse bui.







De kroonblaadjes van de Kerspruim (Prunus cerasifera) vallen.

Gladde iep

Het is opschieten geblazen als u de Gladde iep (Ulmus minor) in bloei wilt zien, het duurt maar zo kort!

Om te beginnen moet u een Gladde iep vinden. Dat is niet moeilijk, het is een algemene boom. Dikke kans dat u er eentje vindt aan de oever van de Dordogne of een andere rivier. Op dit moment is hij herkenbaar aan een massa kleine bleke of roodachtige bolletjes die de twijgen bedekken.





Geen opvallende bloei, maar op dit moment is de lawine van voorjaarsbloei nog niet ontketend, en deze kleine bloemhoofdjes vallen best op.







Elk bolletje bevat meeldraden en stampers en niet veel anders. Soms is de schub die de bloemknop beschermde voor hij open ging nog aanwezig. De bladknoppen zijn nog goed gesloten.





Het bolletje links begint open te gaan, de meeldraden worden langer en sommige laten al wat stuifmeel zien. Ook de eerste stampers, die eruit zien als kleine witte veertjes, komen uit. Het bloemhoofdje rechts is al verder gevorderd, enkel een paar verdroogde meeldraden hangen er nog aan, en de veertjes van de vrouwelijke bloemen zijn volop aanwezig. De vruchten beginnen te groeien, ze zijn heldergroen met hier en daar een roestkleurige membraanachtige schub, en bekroond door een stamper.





Nog een keer hetzelfde. Links een bijna uitgebloeid bloemhoofdje, onderaan eentje die begint te bloeien. Zoals bij veel windbestuivers ontwikkelen de stampers zich wat later dan de meeldraden.

Misschien vindt u dit niet spectaculair maar...

Gewone es

Niet ver van een beek omgeven door Italiaanse populieren, aan de rand van een akker, groeien een paar grote bomen met ronde kruinen. Deze nogal majestueuze bomen zijn Gewone essen (Fraxinus excelsior).






Ze groeien bijna overal waar de grond genoeg vocht bevat, niet alleen als solitair maar ook in loofbossen en rivierbossen.





Deze drie essen zijn zo hoog geworden dat de toppen niet meer zichtbaar zijn. De bladeren die te zien zijn horen bij de lagere bomen en struiken die hen omgeven.





Als de boom jong is, is de schors glad. Bij het ouder worden vormen zich groeven, waardoor de schors wat op die van een Eik gaat lijken.






De bladeren zijn geveerd en helder groen. Hieronder het blad van een jong boompje van hetzelfde jaar naast een paar Reuzenpaardestaarten.





En nu, in maart, openen de bloemknoppen van de Gewone es zich. De knoppen, zowel die van bloemen als van bladeren, zijn dofzwart.





Deze boom hier heeft alleen maar mannelijke bloemen. Er zijn geen kelk- of kro0nblaadjes, de meeldraden, sommige al open met stuifmeel zichtbaar, tonen zich open en bloot.