Een ochtend in juli, net na zonsopgang, in een braakliggende akker.
De eerste zonnestralen doen de stengels van de Akkerdistel (Cirsium arvense) met hun witte vruchtpluis oplichten. In het veld groeit ook Wolsla (Andryala integrifolia) met kleine gele bloemhoofdjes die nu nog niet open zijn.
Een paar weken terug waren de Akkerdistels nog in volle bloei, een massa lila bloemhoofdjes, met hier en daar wat Wolsla. Akkerdistels zijn vaste planten en als de omstandigheden gunstig zijn kunnen ze zich geweldig uitbreiden. Vruchtbare grond die misschien een jaar geleden geploegd is en niet teveel concurrentie van andere planten. Zo kunnen de planten van vorig jaar zich vermeerderen.
Onderaan de stengel van de Akkerdistel zitten stekelige bladeren, het is een echte distel! Maar bovenaan laat de plant zich beetpakken, onder de ovale bloemhoofdjes zijn er geen stekels. Er komen veel insecten op af. De meest algemene distelsoorten vallen onder twee genera: Cirsium en Carduus. Cirsium-soorten hebben veervormige haarpluimen op de zaden, elke pluim is vertakt als een vogelveer. Carduus-distels hebben simpele onvertakte haren in hun pluimen. Het is maar een detail, en ook nog moeilijk te zien zonder loep.
Nu is de bloei nagenoeg over, de zaden zijn klaar om weg te drijven op de wind, en de planten sterven in schoonheid.