Niets bijzonders, dit hier en daar enigszins verruigde grasland. Maar een ochtend ijzige mist verandert alles.
Rotskortsteel (Brachypodium rupestre) neemt de plaats in van andere grassoorten als de bodem wat rijker wordt aan voedingsstoffen.
Er is overigens geen sprake van 'rotsen' en 'korte stelen', integendeel, het is een hoog gras als het bloeit, en het is niet dol op rotsen. De dode halmen en bladen van afgelopen zomer zijhn nogal kleurig vergeleken met andere grassen, en nu, met een randje rijp, komen ze extra tot hun recht.
De speerdistel (Cirsium vulgare) groeit overal waar een gevallen zaadje vruchtbare en omgewoelde grond vindt, zoals hier, waar wilde zwijnen hebben gewroet.
De verdorde bladeren en bloemhoofdjes zijn nog steeds mooi, zelfs al zijn ze dood.
De zon breekt door de mist.
De Wilde Pastinaak (Pastinaca sativa) is geen verfijnde plant, maar vandaag heeft hij toch een zekere sierlijkheid.
Deze stekelige kronkelaar, een Braam (Rubus fruticosus), neemt een vurige tint aan in het tegenlicht. Dat zal niet lang duren, als de vorst doorzet zal hij winters grauw worden.