Om de Franse ogentroost (Odontites jaubertianus) te vinden heb je wel wat geluk nodig. De bloei duurt maar kort, een paar weken eind september, en is nou niet direct opvallend. En als hij niet bloeit is hij niet te onderscheiden van de andere Ogentroosten.
De soort is endemisch voor Frankrijk, dat wil zeggen dat hij alleen hier groeit. Men dacht dat hij nagenoeg verdwenen was uit het departement Dordogne. Maar nee, aan de rand van een afgeoogst korenveld groeit hij massaal. Hier een tiental planten, een beetje verstopt in de omringende vegetatie.
.
De plant lijkt sprekend op de Gele ogentroost, de zelfde roodaangelopen stengels met stijve tegenoverstaande takken. Misschien is de Franse ogentroost wat gedrongener. Er zijn planten met lichtgele tot zalmrose bloemen, en planten met donkerder geel met oranje bloemen. Dat is normaal. De Franse ogentroost komt in twee varianten.
Waarschijnlijk omdat hij voortkomt uit voorouders van verschillende kleur, de Gele ogentroost en de Rode ogentroost. Hij is een allopolyploïde, dat wil zeggen dat indertijd, gedurende de hybridizering tusse de twee voorouder-soorten, de nieuwe soort alle chromosomen van zijn voorouders heeft behouden of zelfs verdubbeld. Men denkt dat hij beide kleuren kan vertonen, en dat elke plant 'kiest' naar gelang de omstandigheden.
De bloemen zijn wat meer gesloten en wat hariger dan bij andere Ogentroosten.