De Montpellier-esdoorn (Acer monspessulanum) houdt van kalkrijke hellingen. Meestal zijn het struiken, maar er zijn ook prachtige bomen van vijftien meter hoog.

Maar niet dit jaar. Nu, begin november, zijn de kleine drielobbige bladeren nog steeds groen, hoogstens een beetje geel of zalmroze aangelopen. Zouden de echte herfstkleuren nog moeten komen?
De Spaanse aak (Acer campestre) is een andere esdoorn met kleine bladeren. In de herfst wordt hij geel, bijna nooit oranje of rood. De bladeren hebben vijf min of meer onregelmatige lobben.
Wat de bodem betreft is de Spaanse aak minder veeleisend dan de andere soort, hij groeit bijna overal.
Hij wordt veel aangeplant in tuinen en parken. Vaak zijn de bladeren van gekweekte exemplaren wat groter dan die van wilde bomen.