Vandaag vond ik aan de kant van de weg genoeg groenvoer om een salade van te maken. Het was Veldsla (Valerianella locusta), het wilde nichtje van de veldsla die je bij de groenteboer koopt. Het is makkelijk te vinden, de kleine rozetjes groeien als onkruid in moestuinen en braakliggende akkers, waar de zaden in de herfst kiemen als het kouder wordt. De bladeren kun je alleen in de winter eten, als er in het voorjaar bloemen komen worden ze smakeloos.
Veldsla hoort bij de Valeriaanfamilie die wordt gekenmerkt door de gaffelvormig vertakte stengels. Op de foto is de symmetrie goed te zien.