De Haagbeuk (Carpinus betulus) komt veel voor in de Périgord. Hij groeit vooral op noordhellingen en in diepe valleien, waar hij uitgestrekte en donker beschaduwde bossen kan vormen. Hij is in de plaats gekomen van Beuken die bijna uit de Dordogne verdwenen zijn. Zelfde soort boom, zelfde habitat. Normaal gesproken worden Haagbeuken niet oud. Een oude Haagbeuk zoals deze kom je niet vaak tegen. Deze Methusalem is veeleer hoog dan breed, en zijn stam vertoont een netwerk van ribbels en verdikkingen, alsof de boom is samengesteld uit vele vervlochten dunne stammen.
Het is normaal voor een haagbeuk om een geribbelde stam te hebben, zoals hieronder te zien is. Als het niet zichtbaar is, is het voelbaar, laat een hand over de dunne schors glijden en de verdikkingen in het hout eronder zijn tastbaar.
Bijna onzichtbaar op de foto: in dit winterse bosje beginnen de knoppen al te zwellen. De Haagbeuk maakt zijn bladeren wat vroeger dan bijvoorbeeld Eik en Kastanje. Nog een paar weken en de knoppen komen uit.
Ziehier, eind maart, bladeren!
Zij lijken op beukebladeren, maar ze zijn wat matter en lichter groen, en de bladranden zijn onbehaard.
De katjes - hier de mannelijke - ontwikkelen zich gelijk met de bladeren.
Ze bewegen met de wind die het stuifmeel verspreidt waar hij maar wil.