Muurleeuwebek

Als het weer meezit heeft hij bijna het hele jaar door bloemen, maar nu is de Muurleeuwebek (Cymbalaria muralis) in volle bloei. Hij wortelt in de spleten van een rots, of tussen de stenen van een oude muur of een ander verticaal vlak, het liefst niet te ver van water.

Hier groeit hij op een rots vlak boven een plek waar wat water wegsijpelt maar hij is ook te vinden boven een oude wasplaats, naast een watermolen of bij een andere ommuurde waterloop.

De kleine lila bloepmpjes, met op de onderlip twee gele bultjes, zijn onmiskenbaar, net zoals het klimopachtige blad.

 

Wit viooltje

Dit is hèt seizoen voor de kleine voorjaarsviooltjes. Meestal zijn ze blauw, maar soms staan er witte tussen. Ja, het gebeurt dat een Maarts viooltje (zie ook Voorjaarsviooltjes) witte bloemen heeft in plaats van blauwe.


Maar het plantje hier groeit op droge lemige grond, midden op een weinig betreden pad in een haagbeuken-eikenbos. Typisch een omgeving voor een andere soort, het Witte viooltje (Viola alba). Ook kleine details in de morfologie van de plant maken duidelijk dat het een aparte soort is. Maar om die te zien is een loep nodig.

Twee meter verderop op hetzelfde pad groeit een variant van het Witte viooltje met donkerder bladeren en een purperen spoor. Laten we deze "Donkerbladig viooltje" (Viola alba ssp scotophylla) noemen. Op de voorgrond zijn nog een paar bladeren met paarse nerven van het vorig jaar te zien. Onder de bloem ontvouwen zich de nieuwe blaadjes.