Wegbermen en graslanden staan nu vol met geel, en de grote groengele vlekken zijn meestal van Wolfsmelk. Deze is makkelijk te herkennen aan de kleur, aan het witte meksap en aan de vorm van de bloeiwijzen. Er zijn zo'n vijfentwintig soorten in de Périgord, en hieronder staan er drie die veel in wegbermen en langs paden groeien. De bloemen van de Wolfsmelk hebbeb een aparte vorm. Ze zitten in schermen en hebben geen bloemblaadjes. In elke bloem zit een bolletje met stempel, en een paar stuifmeeldraadjes op een steeltje, met daarnaast een paar ronde of haklvemaanvormige klieren. Dit alles omgeven door twee grote gekleurde schutbladen. En vaak ontspruit in het midden van deze constellatie nog zo'n bloem.
Sinds een paar weken bloeit de Amandelwolfsmelk (Euphorbia amygdaloides). Hij groeit in loofbossen. Op de foto zijn de rode bolletjes te zien waarbinnen het zaad al begint te rijpen.
De cypreswolfsmelk (Euphorbia cyparissias) groei op droge stenige plaatsen, maar ook op verwaarloosde veldjes, dus eigenlijk bijna overal.
En deze, Euphorbia flavicoma, heeft geen Nederlandse naam en hij is te vinden in grazige wegbermen.
