Vuurwantsen

Op zonnige middagen in de winter komen de Vuurwantsen (Pyrrhocoris apterus) uit hun hol. Het zijn wantsen, maar ze stinken niet. Ze zijn makkelijk te vinden door hun opvallende kleur en omdat er bijna altijd veel bij elkaar zijn.


Hierboven een kolonie op de stam van een Linde. Vuurwantsen zijn vegetariërs met een voorkeur voor de zaden van Malvaceeën, zoals de Stokroos en het Kaasjeskruid. De Linde hoort ook bij de Malvaceeën.

Zeeden

In Les Landes groeien ze bij miljoenen in monocultuur, voor de houtindustrie, maar in de Dordogne staan ze meestal verspreid tussen andere bomen. De Zeeden (Pinus pinaster) is te vinden tussen kastanjes en eiken op niet te kalkrijke grond.


Zijn lange stam is vaak een beetje gebogen, en meestal beginnen de zijtakken pas helemaal bovenin bij de kroon.

Bij jonge bomen is de schors grijzig, maar later krijgt hij meer kleur. Van roodachtig tot paars aangelopen blauw, met diepe verticale scheuren.

Alles is groot aan deze boom, niet alleen de stam. De naalden zijn minstens een decimeter lang, en de denneappels zijn zo groot als een hand. De schubben sluiten zich bij vochtig weer zodat de zaden niet kan ontsnappen. Als het droog is openen de schubben zich en komen de gevleugelde zaden vrij.