Kuifhyacint

Deze bloemkrabspin weeft geen web maar loert op prooi in een bloem. Als een insect landt op zoek naar nectar hapt de spin toe. Hier heeft zij (ja, het is een zij, mannetjes zijn veel kleiner) een Kuifhyacint (Muscari comosum) uitgezocht.

Nu bloeien er overal kuifhyacinten in wegbermen in graslanden. Het is een bolgewas, net zoals de blauwe druifjes uit de tuin. Op de foto hieronder is te zien dat er twee soorten bloemen zijn. De paarsbruine onderaan zijn vruchtbaar. Het bovenste deel van de plant trekt insecten aan door de intens blauwe kleur van de onvruchtbare bloemen.

Ontrollen

Bij de meeste vaatplanten zijn de jonge blaadjes opgevouwen of cylindervormig opgerold. Zo niet bij de varens, hun jonge bladen vormen spiralen. Nu zijn ze overal te vinden. De twee soorten hieronder komen veel voor.

De Tongvaren (Asplenium scolopendrium) groeit op steile en stenige hellingen in de schaduw van bomen.

En de Adelaarsvaren (Pteridium aquilinum) vormt dichte ondergroei in eiken- en kastanjebossen.

Twee spiegelorchissen

Ziehier de twee kleinste orchideeën van Trémolat, maar een paar centimeter groot. Wie niet uitkijkt gaat er zomaar op staan! Ze groeien op droge plekken met spaarzame en korte begroeiing. Een open plek in een licht eikenbos, maar ook ergens waar het er totaal niet mooi en natuurlijk uitziet; een plek waar mensen hun troep verbranden of een crossveldje.

Het zijn allebei spiegelorchissen. genoemd naar de lichte vlek op het donkere deel van de bloem. Deze maakt dat de bloem lijkt op een insect, althans in de ogen van sommige mannetjesbijen die proberen ermee te copuleren en die daardoor bijdragen aan de verspreiding van het stuifmeel.

De eerste is een Bruine spiegelorchis (Ophrys sulcata).

En dit is de Gele spiegelorchis (Ophrys lutea).

Deze twee mediterrane soorten hebben de noordelijkste rand van hun verspreidingsgebied in dit gedeelte van Frankrijk. Misschien omdat ze het noordelijker te koud vinden; misschien omdat hun bestuivers alleen in warmere streken kunnen leven.